Şiir Sanatında Anlatım Araçlarına Poetik Metinlerin Yaklaşımı ve "Yeni" Yorumu (Aristoteles, Şerşene

In the history of poetry adventure from ancient times to date, thepoet’s invariable characteristic has been his creativity glorified all thetime. However, creativity criteria may vary in different periods. The firstdescription of Poetry and Poet go back to Poetics of Greek philosopherAristotle, who had an understanding close to modern literary theoryand performed the first systematic study on the literature principlesfunctioning and organization based on perceptible data. The mostimportant aspect of Poetics in terms of the subject of this study is thedescription of the poetry language as a specific area of language and theclassification of the functional elements of this structure. However,poetry elements, which have become a tradition in historical processwith changing sense and expectation of art due to many reasons, wereneeded to be reviewed again and caused the pursuit of novelty in 20thcentury. The opposition to the tradition and pursuit of novelty have ledus to find intersection point between Russian futurism and the “Garip”movement in Turkish poetry, although they are not followers of oraffected by each other. Shershenevich and Orhan Veli, explained theiropposition to the traditional and stereotype attitudes towards poetry foryears such as vocabulary, rhyme and meter and rhetorical devices intheir poetry as well as their poetic knowledge by giving justifications.While reviewing the characteristics of poetry, Russian futuristssupported the tendency to neologism, and Garip poets supported thetendency to simplified language of the people that new poetryconception is addressed to. When discussing the common and differentpoint of views of three different authors from different ages, in the poetictext we have studied by giving examples from 20th century Russian andTurkish poetries, it was found out that the idea welcomed for long thatthe poetry is valuable in proportion to its compliance with specific formshas not been accepted. Antik çağdan günümüze dek süren şiir serüveninde şairin hemen hiç değişmeyen özelliği, her zaman yüceltilen yaratıcılığıdır. Ancak yaratıcılık ölçütleri hemen her dönemde değişiklik gösterebilir. Şiir ve şairin ilk tanımları, modern edebiyat bilimi anlayışına yakın, edebiyat ilkelerinin somut verilere dayalı işleyişi ve düzenlenişi üzerine ilk sistematik çalışmayı aslen bir düşünür olarak gerçekleştiren Aristoteles'in Poetika'sına kadar uzanmaktadır. Poetika'nın bu inceleme konusu açısından en önemli yanı, şiir dilinin özgün bir dil alanı olarak tanımlanması ve bu yapının işlevsel ögelerinin sınıflandırılmasıdır. Ancak pek çok etkenle sanat anlayışının ve beklentisinin değişmesiyle tarihsel süreçte gelenekselleşen şiir ögeleri, 20. yüzyılda yeniden gözden geçirilme gereksinimi uyandırmış ve yenilik arayışlarına yol açmıştır. Gelenek karşıtlığı ve yenilik arayışları, birbirinin ardılı ya da taklitçisi olmadığı halde, Rus fütürizmiyle Türk şiirindeki Garip hareketi arasında kesişme noktaları bulmamıza yol açmıştır. İki aykırı örneğin temsilcileri, Şerşeneviç ve Orhan Veli, şiirlerinde olduğu kadar poetik bildirgelerinde de sözcük dağarcığı, ölçü ve uyak, retorik figürler gibi çağlar boyunca şiir için benimsenen, kalıplaşmış düşüncelere karşı çıkışlarını gerekçelendirerek açıklamışlardır. Şiir özelliklerinin yeniden değerlendirilmesinde Rus fütürist şairleri en önemli desteklerini neolojizmlere, Garip şairleriyse yeni şiir anlayışının seslendiği kitlenin diline; halk diline yönelmeye vermişlerdir. Üç ayrı çağdan üç ayrı yazarın ortak ve ayrışan görüşlerini ele alırken, 20. yüzyıl Rus ve Türk şiirinden örnekleyerek incelediğimiz poetik metinlerde, çağlar boyunca şiirin belli kalıplara uygunluğu ölçüsünde değerli olduğu düşüncesinin kabul edilmediği görülmüştür