Existentialist Factors And The Concept Of Self In Özdemir Asaf’s Poems

Özdemir Asaf, one of the person as of Republic Era TurkishPoetry, has not been adequately examined yet. Asaf is alwaysconsidered among self-contained persons in the studies of our literaturehistory but comprehensive and profound analyses are not done.Therefore, opinions and reasons for these opinions about theacknowledgement of his self-containment are discussed in theintroduction, The middle part of the study is about his poems acquiringexistentialism as a framework since existentialism is the focus of hispoetics and perception of life. For this reason, first, the main principlesof existentialism are introduced in this section. The effect of thisphilosophical system on contemporary writers and on the atmosphere ofour literature and the repercussion met in this atmosphere werereviewed. The traces of existentialism in Turkish literature are alsomonitored.The issue that how Asaf expresses the main principles ofexistentialism in his poems creates the frame of middle part of thisstudy Özdemir Asaf was affected by the approach of existentialism tohuman beings. The essence of this approach is human who was sent tothis world without his will, but nonetheless he alters this negativity bycorrect choices, and who was expected to determine his ownpredestination.Özdemir Asaf accepts the second person, i.e., “you” as the centerand addresses to all humans via “you”. While doing this, Özdemir Asafuses his poems as his tools, weaves them with thought, and warns“you” to be yourself, not to leave someone else the management of yourlife, and to value worldly life. Because he thinks that an individual canalso coordinate social life and increase human life and ethic standardsby valuing his own life. Thus, that the poet’s invitations towards “you”can influence all readers desiring to comprehend the poem they havebeen reading.In the last section, the essence of those opinions examinedpreviously was stressed and it was concluded that the poet reflects theprinciple of “being himself” to his own life too. Özdemir Asaf, Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri’nin henüz yeterince tahlil edilmemiş isimlerinden birisidir. Asaf, edebiyat tarihimize yönelik çalışmalarda, daima, “müstakil şahsiyetler” arasında sayılır; fakat şiiriyle ilgili geniş ve derin analizler yapılmaz. Bu nedenle çalışmanın giriş bölümünde, Asaf’ın müstakil kabul edilişine dair kanılar ve bu kanıların nedenleri tartışılmıştır.Çalışmanın gelişme bölümü, Asaf’ın egzistansiyalizmi arka plan edinen şiiri üzerine kuruludur; çünkü egzistansiyalizm onun hem yaşam algısının hem de poetikasının odak noktasıdır. Bu nedenle, bölümde önce, egzistansiyalizmin temel ilkeleri tanıtılmaya çalışılmıştır. Bu felsefî sistemin, Asaf’la çağdaş edebiyatçılara ve edebiyat ortamımıza etkisine, bu ortamda bulduğu yankıya da değinilmiş; Türk edebiyatında egzistansiyalizmin izi sürülmüştür.Asaf’ın egzistansiyalizmin ilkelerini şiirine nasıl yansıttığı meselesi, gelişme bölümünün çatısını oluşturmaktadır. Özdemir Asaf, egzistansiyalizmin, insana yaklaşım tarzından etkilenmiştir. Bu yaklaşımın özünü, dünyaya kendi iradesi dışında gönderildiği halde, bu olumsuzluğu lehine çevirmesi, böylece yapacağı doğru seçimlerle, yazgısını kendi elleriyle yazması beklenen insan oluşturmaktadır.Özdemir Asaf, ikinci kişiyi, yani “sen”i merkez edinir ve “sen” aracılığıyla tüm insanlığa seslenir. Bunu yaparken şiiri vasıta kılan, dolayısıyla düşünce şiiri yazan Özdemir Asaf, “sen”i, kendi olması, hayatının yönetimini başkalarına devretmemesi ve dünyevî yaşamını değerli kılması için uyarır. Çünkü her bir bireyin, kendi yaşamını değerli kılarak, toplumun da yaşamını düzenleyeceğini, toplumun yaşam ve ahlâk standardını yükselteceğini düşünür. Dolayısıyla şairin “sen”e yönelik çağrıları, okuduğu şiire nüfuz etmeye çalışan her okurda yankı bulabilecek türdendir.Sonuç bölümünde ise çalışmanın seyri içinde daha önce varılan yargıların özü üzerinde durulmuş ve şairin “kendi olmak” ilkesini hayatına da yansıttığı kanısına varılmıştır