The Conscious Deformation Of The Poetry At The Formal Level With Visual Symbols Alluding To 'Cyclical Continuity' And 'Change And Transformation' At The Ontological Dimension: Formal Deviations In The Divan Poetry As A Field Of Stylistic Foregroundings

Within the context of multiple aesthetics, the attempt of the art toattain the deep/unchanging truth and the holistic/universal aims atsearching for the invisible “core” of the object, in other words, the originof existence. In The reflections of this quest pursued with introspectionon the artwork, one might find a set of symbols which may go unnoticedat first sight. For instance, the lines of visual centred texts which bringtogether the verse and the picture are placed in a way to form afigure/pattern. This special form is also called as “visual poetry”,“concrete poetry”, “pattern poetry” and “figurative poetry”. The Divanpoetry, which constitutes an important branch of the Turkish poetrytradition contains examples of the visual poetry. They takes nameaccording to their forms. For example müşeccer/teşcîr, mücessem,müdevver, murabba. Classical codes of the poetic structure have beenaltered and visual experiments on formal level have been conducted.With plays on letters, words and form, extraordinary examples pushingthe limits of Divan poetry have been given. Meticulous interpretationswill demonstrate that visual poetry of the old literature -as the oldliterature itself- is open to multiple readings because academic analysisof old Turkish literature, along with the usual text annotation practices,allow for a language-use oriented stylistic evaluation of poetry andevaluations based on the ontological point-of-view within the context ofpoetry-philosophy-existence. Çoğul estetik bağlamında sanatın derin/değişmez bir gerçekliğe ve bütüne/evrensel olana ulaşma çabası, aslında nesnenin görünmeyen „öz‟ünü yani varlığın kökenini aramaya yöneliktir. İçe yoğunlaşma ile yapılan bu arayış yolculuğundan sanat eserine yansıyanlarda, herkesin ilk anda göremediği bir takım semboller yer alabilir. Örneğin şiir ve resmi buluşturan görüntü merkezli metinlerdeki dizeler, birer figür/desen meydana getirecek şekilde yerleştirilir. Bu özel form; „görsel şiir‟, „somut şiir‟, „desen şiir‟, „figüratif şiir‟ gibi terimlerle ifade edilir. Türk şiir geleneğinin önemli bir kolunu oluşturan Divan şiirinde de görsel şiir örnekleri vardır. Böyle şiirler, biçimlerine göre değişik isimler alırlar: Müşeccer/teşcîr, mücessem, müdevver, murabba gibi. Poetik yapının klasik kodları değiştirilerek, biçim düzeyinde görsel denemelere girişilmiştir. Harfte, sözcükte, şekilde yapılan oyunlarla; Klasik Türk edebiyatının kendine has sınırları içinde, sınırları zorlayan sıradışı metinler meydana getirilmiştir. Yapılacak titiz yorumlamalar, eski edebiyattaki görsel şiirlerin de -tıpkı eski edebiyatın kendisi gibi- çoğul okumaya açık bir yapıda olduğunu gösterecektir. Divan şiirindeki görsel şiirlere, gelenekten uzaklaşılmadan ama yoruma açık bir yapıda olduklarını da bilerek, sahip oldukları görüntü ile neyi ima/işaret ettikleri dahilinde yaklaşılabilir. Böylece, görünene tek yönden bakmayıp farklı açılardan yaklaşarak da onu anlayabilmek mümkün olacktır. Eski Türk edebiyatı alanıyla ilgili akademik incelemeler; klasik metin şerhi uygulamalarıyla birlikte, şiirde dil kullanımlarına yönelik deyişbilimsel ve şiir-felsefe-varlık bağlamında ontolojik bakış açılarına dayalı değerlendirmelere de olanak vermektedir