The Secret and Silent Expression of Divan Poet: Muvaşşah

Surface and deep structure of the elements that form the poembring new meaning to poetry. Determination of these elements is veryimportant in Ottoman poem studies. In this respect, many poets ofOttoman poem resorted to create a secret language through sounds andletters. From this point of view, letters gain great many peculiarity withregard to its shape and contents and therefore we see that differentkinds of literary arts reconstituted.These different experiments which have the aim of benefittingfrom the letters’ symbolic value or with the help of letters they try toconstitute concept are characterized as the not suitable line for ourtopic. For this reason, these applications whose examples are rarelyencountered in our literature according to the other literary arts reshown between the talents included the rhetoric. In our literature, oneof the talents which bases on the letters’ types, union, way of reading iscalled muvaşşah and muvaşşah is the method which bases on visualthings.Today, muvaşşah is expressed as the acrostic. Because of thatmuvaşşah is perceived as the art which finds the first letter of verse andcreates the name from these letters. But examples of muvaşşah inclassical Ottoman poetry benefit from not only the first letter of versebut also middle and last letter of verse. Our poets use muvaşşah toform the title, prayer, moreover while constituting verse or couplet, itcan be seen that they use muvaşşah to compose a chronogram tocommemorate the date. In this respect we can express that muvaşşahhas different contents.In our study, with the help of different examples of muvaşşahdifferent peculiarity of this art found place for itself. Different kinds ofmuvaşşah such as kasida, lyric poem, müseddes, stanza, masnavi,müstezad will show us the secret language and silent expression whichis used by the poet in the poem. Divan şiiri incelemelerinde, o şiirin yüzey ve derin yapısını oluşturan unsurların ve bu unsurların şiire kazandırdığı yeni anlamların tespiti çok önemlidir. Birçok divan şairi, şiirlerinde, sesler ve harfler yoluyla gizli bir dil oluşturmak amacıyla değişik yollara başvurmuşlardır. Bu bakımdan harflerin şekil yönünden olduğu kadar muhteva bakımından da pek çok hususiyet kazandığını ve bu yolla çeşitli edebî sanatların oluşturulduğunu görmekteyiz. Bazen harflerin simgesel değerlerinden faydalanma bazen de harflerin yardımıyla kelime ve kavramlar oluşturma gayesi güden bu farklı denemeler, çizgi dışı olarak nitelendirebileceğimiz uygulamalardır. Bu yüzden diğer edebî sanatlara göre edebiyatımızda örneklerine az rastlanan bu tür uygulamalar, belagata dahil edilen hünerler arasında gösterilmiştir. Edebiyatımızda; harflerin cinslerine, birleşme veya okunuş şekillerine dayalı bu tarz hünerlerden biri de muvaşşah olarak adlandırılan ve daha çok görselliğe dayalı olan yöntemdir. Muvaşşahın günümüzde akrostiş şeklinde ifade edilmesinden dolayı sadece mısra başlarındaki harflerden isim çıkarma sanatı olarak algılandığı malumdur. Halbuki divan şiirindeki muvaşşah örneklerinde sadece mısraların ilk harflerinden değil mısranın ortasında ve sonunda yer alan harflerden de faydalanılmıştır. Şairlerimizin, muvaşşah yoluyla unvan, duâ ifadesi hatta bazen bir mısra veya beyit meydana getirdikleri gibi bu hüneri tarih düşürmede de kullandıkları görülmektedir. Bu bakımdan muvaşşahların farklı muhtevalara sahip olduğunu ifade etmeliyiz. Çalışmamızda bilinen örneklerin dışındaki muvaşşahlardan hareketle bu sanatın farklı hususiyetlerine yer verilmiştir. Kaside, gazel, müseddes, kıt‘a, mesnevî, müstezad gibi değişik nazım şekilleriyle söylenmiş olan muvaşşahlar, bizlere divan şairinin kullandığı gizli dili ve sessiz anlatımı gösterecektir