Lembranzas dun bo profesor

Os alumnos que tiña daquela chamabámoslle Don Manuel. Lembro queaínda eramos poucos os alumnos que, morando fóra de Galicia, escolleramos undos tres cursos de «Lingua e Literatura Galegas». Porque, na altura, eran tresmaterias anuais e estudabamos lingua galega e mais a súa literatura. Aquela foiunha das maiores aventuras intelectuais da miña vida.Aínda o lembro no seu escritorio no Edificio de Humanidades da UNED.Alí estiven máis dunha vez, xunto cunha compañeira, a deixar o tempo pasarmentres estabamos a escoitalo falar de literatura. Porque estou certo de que asúa paixón por riba da lingua era a literatura. Explicábaa coma se fose un conto.Un conto en que dúas persoas xa maiores (que non eramos tan novos, non, quexa tiñamos unha idade daquela) quedaban envoltas até que terminaba. E decorríandúas ou tres horas, moitas veces sen nos darmos conta do paso do tempo.Esa era a súa maxia, a súa arte…