Na España de Franco dos anos corenta, lemos a poesía prebélica de Antonio Machado mercé ó xesto valente do falanxista Dionisio Ridruejo: breve achegamento

Cómpre partir dun feito moi sinxelo: nos primeiros anos da Posguerra,homenaxear a don Antonio Machado máis ou menos publicamente era entendidopor todos, polos vencedores da Guerra e polos vencidos, como un acto dedisconformidade co Réxime. Para os que tiñan un pouco de información, dentroe fóra do Poder, Machado era unha biografía republicana simbólica: o cidadánque defendeu, no trienio bélico, a causa da República do Frente Popular, etamén o combatente —o combatente literario— que cruzou a fronteira francesacon centos de miles de soldados e civís perseguidos con saña polo Exércitovencedor.