Diyabetik Kardiyomiyopati Sıçan Modelinde Oksitosin Etkilerinin Histolojik ve Biyokimyasal Olarak İncelenmesi

Amaç: Son yıllarda prevalansı hızla artan, çeşitli kardiyak bozukluklara neden olan Diyabetes mellitus kronik\udmetabolik bir hastalıktır. Sedanter yaşam şekli ve beslenme alışkanlıklarındaki yanlışlıklara bağlı olarak önemli bir\udsağlık problemi haline gelmiştir. Bu çalışmada, deneysel sıçan diyabetik kardiyomiyopati modelinde hiperglisemi ile\udoluşturulmuş hücresel hasar üzerinde oksitosin etkilerinin histolojik ve biyokimyasal olarak incelenmesi\udamaçlanmıştır.\udYöntemler: On iki adet sıçanın intraperitoneal (i.p) streptozosin enjeksiyonu ile diyabetik olmaları sağlandı. Sıçanların\udgeri kalanına (n=6) herhangi bir verilmedi. Çalışma kapsamına 250 mg/dl ve daha yüksek kan şekeri düzeylerine\udsahip olan diyabetik kabul edilerek çalışmaya alındı. Daha sonra, diyabetik hale getirilmiş olan sıçanlar (n=12)\udrastgele, 1 mL/kg salin ile tedavi edilen diyabet grubu ve 28 gün boyunca 160 μg/kg/gün i.p oksitosin ile tedavi edilen\uddiyabet grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Hayvanlar 28 günün sonunda sakrifiye edilip kalpten alınan kan ile\udbiyokimyasal analizler, kalp kasından da histopatolojik incelemeler yapıldı.\udBulgular: Diyabetik sıçanlarda oksitosin uygulaması ile histolojik olarak kardiyomiyosit kalınlığının azaldığı,\udbiyokimyasal olarak ise TGF-β1 immünoekspresyonun, TGF-β, malondialdehit ve pentraxin-3 seviyelerinin azaldığı\udgözlemlenmiştir.\udSonuç: Bu çalışmada elde edilen bulgular oksitosinin diyabetik kardiyomiyopatide olumlu etkilerinin olabileceğini\udgöstermektedir