Efektywność procesu rozwijania uzdolnień w rodzinach dzieci przedszkolnych

Poglądy na istotę inteligencji, talentu, uzdolnień oscylują pomiędzy skrajnymi stanowiskami, zgodnie z którymi uznaje się je za rezultat działania tylko natury (nabywanie drogą dziedziczenia) lub głównie oddziaływań wychowawczych (wychowania) – wpływu środowiska społecznego. W zależności od tego, jakie stanowisko w debacie nad istotą uzdolnień reprezentują rodzice, powstają w rodzinach dzieci zróżnicowane kompetencje (pomysły, nieformalne programy) ich rozwijania, których wspólną cechą jest chęć pobudzenia silnej, trwałej motywacji dziecka do podejmowania wysiłku realizacji coraz trudniejszych wyzwań (zadań). Są one zwykle na miarę aspiracji i poglądów ambitnych rodziców. W pierwszych latach wychowania rodzice decydują o celach, metodach i środkach wspierania rozwoju dziecka. Efekty ich starań (dążeń) w dziedzinie odkrywania i rozwijania uzdolnień są zróżnicowane, o czym mogą przekonać się nauczyciele na różnych szczeblach edukacji – zwłaszcza edukacji przedszkolnej. Ich zdaniem – jak wskazują wyniki badań sondażowych – efektywność procesu rozwijania uzdolnień zależy od jakości współpracy rodziny z przedszkolem.