‘Zitten is een werkwoord’: de erfenis van Berlage en Rietveld voor het ‘Nieuwe Bouwen’

De Prins Hendriklaan in Utrecht is een typisch vooroorlogse Nederlandse straat met aan weerszijden ietwat sombere, keurige rijtjeshuizen. De meeste woningen hebben erkers om zo veel mogelijk zon in de woonkamers toe te laten. Op de eerste verdieping hebben sommige huizen een kneuterig balkon, meer een soort borstwering, en de dakrand boven de tweede verdieping steekt zo ver uit dat er nauwelijks licht binnenkomt in de ‘bodekamertjes’ onder het schuine dak. Van achter de vitrages zal men met de nodige argwaan naar buiten hebben geloerd, toen tussen 1923 en 1924 op de open kavel ernaast een vreemdsoortig bouwwerk verrees als woonhuis voor de eigenzinnige mevrouw Schröder-Schräder (1889- 1985).