بهسازی فضای عمومی شهری با تاکید بر پیاده مداری نمونه موردی (دروازه جنوبی پوهنتون کابل الی چهاراهی پل سرخ)

با شروع انقلاب صنعتی ، اختراع اتومبیل و گسترش شهرها و اولویت دادن به نقش پیاده مداری در شهر ها ،به تدریج فضاهای عمومی کمرنگ شده و از کیفیت فضاهای عمومی شهری کاسته شده است . شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخور دار بود . پیاده رو به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در داخل کانون های زیستی و به دلیل کم هزینه بودن و یا دسترسی آسان برای کلیه اقشار جامعه به شمار می رفت که به دنبال انقلاب صنعتی و سلطه اتومبیل در شهر ها موضوع عابر پیاده به فراموشی سپرده شد. به دنبال آلودگی هوا، سیاست کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و کاهش سوخت فسیلی، در جهت احیاء مقوله امکان افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها شکل گرفت.با توجه به افزایش میزان رشد شهر نشینی، مهم ترین مکان ها در دنیا شهرهایی اند که زیبایی، پویایی، حضور پذیری و ایمنی را با جایگزین گردن شبکه ی کاملی از مسیر های دارنده قابلیت پیاده مدار به شهروندان خویش هدیه می­دهند و بدین ترتیب بر ارتقاء کیفیت فضاهای عمومی شهری می­افزایند تا به یک مسیر پیاده مدار بدون خودرو تبدیل می شود.مسیر پل سرخ الی پوهنتون کابل جزء یکی از شریان ها یا مسیر مهم شهر کابل محسوب می­گردد ،اما یکی از مشکلات در مسیر متذکره نبود وجود پیاده راه های مناسب و دیگر نبود فضاهای جذاب و پویا است .هدف کلی این تحقیق بهسازی فضاهای عمومی شهری و تشویق عابرین به پیاده مداری بوده و با توجه به هدف این تحقیق از روش توصیفی تحلیلی بر پایه مطالعه کتاب خانه ای و میدانی (مشاهده ای) جهت تجزیه و تحلیل از ماتریس سوات (SOWT) کار گرفته شده است و جهت تهیه نقشه ها از نرم افزار GIS (سیستم اطلاعات جهانی ) و همچنان جهت 3D (سه بعدی ) و یا طرح از نرم افزار گوگل و اسکچاپ استفاده شده است . نتایج این تحقیق نشان می­دهد که فضاهای شهری پویا و جذاب تاثیر بسزایی در رغبت و انگیزه بیشتر شهروندان در استفاده از پیاده روها و مسیر های پیاده همچنان تشویش مردم به پیاده مداری می­شود.