Hubungan Antara Penglibatan Aktiviti Fizikal Dengan BMI Dalam Kalangan Murid Perempuan Luar Bandar Semasa Pandemik Covid-19

Penglibatan aktiviti fizikal secara aktif mendorong untuk mendapatkan BMI yang ideal dan dapat mengurangkan risiko pelbagai penyakit kronik terutamanya murid sekolah di kawasan luar bandar semasa pandemik COVID-19. Tujuan kajian ini adalah untuk mengkaji hubungan antara tahap penglibatan aktiviti fizikal dan Indeks Jisim Badan (BMI) murid perempuan sekolah menengah luar bandar di daerah Meradong, Sarawak semasa pandemik COVID-19. Populasi kajian melibatkan murid perempuan yang berusia 16 hingga 19 tahun di daerah Meradong. Seramai 372 orang murid telah dipilih sebagai sampel kajian dengan menggunakan kaedah pensampelan berstrata. Reka bentuk kajian yang digunakan adalah bentuk kajian tinjauan silang-rentas melalui borang soal selidik Global Physical Activity Questionnaire (GPAQ) versi 2. Dapatan kajian menunjukkan TPA murid perempuan adalah pada tahap aktif (min =304.25 minit/minggu; 1604.57 kcal). Bagi aktiviti fizikal MPA pada tahap aktif (min = 207.36 minit/minggu) manakala aktiviti fizikal VPA pada tahap tidak aktif (min = 96.89 minit/minggu). Bagi tahap BMI menunjukkan bahawa secara keseluruhannya murid berada dalam kategori normal iaitu 70.2% dengan nilai min = 22.14 kgm-2. Hasil ujian korelasi Pearson pula menunjukkan bahawa tahap penglibatan aktiviti fizikal tidak mempunyai hubungan yang signifikan terhadap BMI dalam kalangan murid perempuan iaitu r = 0.001; p > 0.05 = 0.982. Penglibatan aktiviti fizikal bagi murid perempuan ini tidak memberikan kesan kepada nilai tahap BMI mereka semasa musim pandemik COVID-19, namun mereka perlu kekal aktif bagi menjaga tahap kesihatan yang optimum