Teknostres ile Değişime Direnç Arasındaki İlişki: Havacılık Sektöründe Bir Araştırma

Her geçen gün daha da önemli hale gelen teknoloji, örgütlerdeki iş tanımlarını, iş yapış tarzlarını ve örgütlerin üyelerinden beklentilerini farklı bir boyuta taşımaktadır. Bu gelişim sürecinde işletmeler örgütsel yapılanmalarını farklılaşan iş yaşamı şartlarına uygun düzenleyerek, son teknolojiye uyumlu uygulama ve araçları iş yapış süreçlerine dâhil ederek oluşturmalıdır. Teknolojik gelişmelerin örgüt yapılanmalarında meydana getirdiği değişimlere çalışanların uyum sağlaması ve bu değişimleri içselleştirmesi son derece önemli olduğu gibi, çalışanlarında bu değişime ayak uydurabilmesi de oldukça önemli bir hal almaktadır. Örgüt yapılarının ve iş yapış biçimlerinin hızlı bir şekilde değişmesi, bilgi eksikliği, yetersizlik hissi, belirsizlik veya aşırı bilgi yüklenmesi gibi nedenlerle çalışanlar üzerinde aşırı kaygı ve stres yaratabilir. Oluşan bu stres ve kaygı çalışanlar üzerinde değişime direnç konusunu gündeme getirmektedir. Değişimin çalışanlar üzerinde yaratacağı ekonomik, sosyolojik, psikolojik ve rasyonel nedenlerle oluşan olumsuz etkiler bireylerde bilişsel, davranışsal ve duygusal tepkilere neden olabilmektedir. Teknolojik gelişmeler doğrultusunda çalışanlar üzerinde oluşan stresin, çalışanların değişime karşı direnç göstermesi ile bir ilişkisi olabileceği düşünülmektedir.  Bu doğrultuda çalışmanın amacı; teknostres ve değişime direnç arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Araştırma kapsamında; Teknostres ölçeği olarak Tarafdar vd. (2007) tarafından geliştirilen ve Türen vd. (2015) tarafından düzenlenen Teknostres ölçeği kullanılmıştır. Örgütsel değişime direnç ölçeği olarak Oreg (2006) tarafından geliştirilen ve kullanılan üç boyutlu değişime direnç ölçeği kullanılmıştır.