Humanistyczna pedagogika społeczna jako pogranicze i obszar wspólny z katolicką nauką społeczną: szkic zagadnienia

Celem artykułu jest uczynienie kroku w kierunku przywrócenia pedagogice społecznej obszaru teorii i praktyki wychowawczej, który powstał na pograniczu pedagogiki i katolickiej nauki społecznej. Stanowi on humanistyczną pedagogikę społeczną. Działanie to ma sens, bowiem diagnoza stanu syntez i opracowań pedagogiki społecznej mówi o zagubieniu wkładu pedagogów w tę pedagogikę, zarazem w teorię i praktykę życia społecznego oraz kultury narodowej. Wkład ten wymyka się nie tylko historykom wychowania, ale i współczesnemu dyskursowi pedagogicznemu odbywającemu się z pominięciem tego dorobku, jego tradycji i wagi. Po niniejszym szkicu interpretacji zagadnienia humanistyczna pedagogika społeczna oczekuje na pełną rekonstrukcję.The purpose of this article is to take a step towards returning to social pedagogy those areas of educational practice and theory that were built on the borderlands between pedagogy and Catholic social teachings. This constitutes a humanistic social pedagogy. This endeavor is important, as it has been argued that pedagogues have lost their influence on this particular pedagogy, a pedagogy that influences social life and national culture in both theory and practice. Both historians of education and contemporary pedagogues have failed to take meaningful notice of the output, traditions and value of this unique relationship. This brief sketch is intended to encourage the more complete reconstruction of humanistic social pedagogy