Między osobą a wyglądem. O biografii Romana Witolda Ingardena

Artykuł jest komentarzem do biografii Romana W. Ingardena napisanej przez Radosława Kuliniaka i Mariusza Pandurę zatytułowanej „Jestem filozofem świata” (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Opracowawszy i wydawszy również pokaźną liczbę materiałów archiwalnych dotyczących przed- i powojennej historii polskiej filozofii, autorzy opublikowali, opatrzoną licznymi potwierdzeniami archiwalnymi, książkę spod znaku życia i filozofii. Zastosowali w niej pozytywistyczny model biografii, implikujący określone (biologiczne, historyczne) determinizmy oraz tradycyjnie linearny i sekwencyjny obraz przeszłości, model oparty na substancjalnie ujmowanym podmiocie, wyodrębnialnym z sieci zależności dyskursywnych, instytucjonalnych. W artykule rozważam, czy pozytywistyczny model pisarstwa biograficznego, wraz z zastosowanymi w książce stylem i retoryką, pozwala autorom zrealizować założone przez nich cele. Czy biografia fenomenologa mogła być oparta na innych rozwiązaniach pojęciowych i genologicznych? Czy można takie odnaleźć pośród pojęć i koncepcji czerpanych z pism Ingardena?Between the Person and the Appearance: On the Biography of Roman Witold IngardenThe article is a commentary on Radosław Kuliniak’s and Mariusz Pandura’s biography of Roman Witold Ingarden “Jestem filozofem świata” (Κόσμου φιλόσοφός εἰμι). Roman Witold Ingarden (1893–1970). Having edited and published together a number of archival materials related to the history of Polish pre- and post-war philosophy as well, the authors have brought out a book on life and philosophy that is strongly corroborated by the archival materials. They have employed the positivist model of biography that implies particular (biological, historical) determinisms along with traditionally linear and sequential view of the past, the model based on substantial concept of the subject that can be isolated from its discursive or institutional networks of relations. In the article I discuss whether the positivist model of biographical writing along with the style and rhetoric employed in the book serve to achieve the goals set by the authors. Could the phenomenologist’s biography be based on different conceptual and genological solutions? Can they be found among the notions and conceptions extracted from Ingarden’s writings?