Two-dimensional generator function for the vector cardiogram for use in volume conduction models of the thorax

’n Elektrokardiogram (EKG) meet die elektriese aktiwiteit van die hart op die veloppervlak. Volumegeleidingsmodelle van die toraks kan ontwerp word om hierdie metings te simuleer. ’n Generatorfunksie, wat die elektriese aktiwiteit van die hart beskryf, word benodig om hierdie simulasies aan te dryf. Hoewel soortgelyke simulasies van variërende kompleksiteit in die literatuur bespreek word, is daar ’n behoefte aan ’n vereenvoudigde, dog omvattende benadering wat kan dien as inleiding tot die onderwerp of vir gevalle waar ’n eerste-orde-benadering tot die probleem voldoende is. In hierdie artikel word ’n oorsig gegee oor die vektorinterpretasie van die EKG, ook bekend as ’n vektorkardiogram (VKG), in die tweedimensionele menslike frontale vlak. Die afleiding van die ekwivalente elektriese dipool (met ander woorde die kardiale vektor) vanaf die VKG, wat gebruik kan word as ’n stroombron-generatorfunksie vir volumegeleidingsmodelle wat die EKG simuleer, word bespreek. ’n Prosedure om so ’n volume-geleidingsmodel met die eindige-element-tegniek te implementeer en die vereenvoudigde tweedimensionele generatorfunksie te gebruik, sowel as die resultate daarvan, word bespreek. Die algemene kenmerke van gemete EKG-afleidings stem ooreen met dié wat deur die eenvoudige model voorspel word