Open AccessDie eerste brief van Clemens Romanus aan die Korintiërs vertoon ‘n afhankelikheid van heilige Skrif en gebed. In die konteks van hierdie vroegchristelike brief is dit die Skrif wat gebed bevorder en vorm gee. Clemens het vir sy kennis van God staatgemaak op God se skriftelike openbaring, aangesien hy die Skrif beskou as Godsspraak in terme van inhoud en gesag. Die kerkvader nader God daarvolgens in sy gebedsantwoord op die Skrif. Die doel van gebed by die kerkvader is onder meer gerig daarop dat menslike gedrag gehoorsaamheid moet vertoon aan God se geopenbaarde Woord. Die vorm van gebed in Clemens se eerste brief aan die Korintiërs is dan ook grootliks aan die Skrif ontleen, beid ein die woorde en uitdrukkings wat hy hanteer. Die agenda en die inhoudspunte van gebede in hierdie vroegchristelike brief word ook deur die heilige Skrifte bepaal. Op hierdie wyse is Godsspraak dryfveer, standaard en model vir gebed by dié kerkvader.
Clement of Rome’s letter to the Corinthians shows an interdependence of holy Scripture and prayer. In the context of this early Christian epistle, Divine revelation, primarily through Scripture, takes on an initiatory role for prayer. Clement considers the Scriptures as oracles of God in terms of their contents and authority. In his prayer-response to Scripture, both for contents and words, Clement shows himself inspired by holy Scripture. Consequently, Clement’s prayer is aimed at conformity of human behaviour to what he considers God’s revealed standards. As to the format of prayer in Clement to the Corinthians, words and expressions are largely borrowed from the sacred Scriptures. The agenda and themes of prayer in this letter are set by holy Writ as well, reinforcing the role of Scripture as initiator, standard and prototype for prayer, as the early church father reaches out to God.