Open AccessIn de turbulente jaren van het midden van de 19e eeuw opponeerde de prediker Hermann Friedrich Kohlbrügge (1803−1875) tegen het optimistische vooruitgangsgeloof van zijn tijd, met zijn reformatorische verkondiging waarin Jezus Christus in het midden van de verkondiging werd gezet. In zijn preken schilderde hij niet met waterverf; een natte spons erover en alles was weg, maar zijn woorden haakten in harten en gewetens van zijn toehoorders. Juist op het ‘doen’ in het geloof legde hij accenten, waar tot op deze dag nog over gesproken wordt. Hoe zit het? Een christen doet goede werken en is volkomen in Christus en dan toch: ‘Wir tun nichts Gutes, wobei wir nicht sündigen’ (Kohlbrügge 1903:33). De concrete, praktische zaken van het leven worden bij hem niet geplaatst in de ervaringswereld van de toehoorders, kortom, dichter bij hun leven, maar toehoorders en hun werkelijkheid worden gezien in het licht van de opgestane Christus. Hoe voorkomen wij dat ons kader wordt scheefgetrokken waarin het menselijke en het geestelijke gescheiden wordt? Heiliging vraagt om een geïntergreerd leven.
‘Wir tun nichts Gutes, wobei wir nicht sündigen’: The sanctification in the ministry within the Reformed church in the 19th century Wuppertal. In the turbulent years of the mid–19th century the preacher Hermann Friedrich Kohlbrügge (1803–1875) stood up against the prevailing opinion of an optimistic feel good religion with a biblical preaching in which Jesus Christ is glorified. When he preached, he did not portray with a pencil, which can be erased easily. His words were engraved in the hearts and conscience of the people listening to him. His way of highlighting the ‘deeds’ in Christian belief, are issues people still discuss today. This is how he sees it: a Christian does good deeds and is completely sanctified in Christ, yet ‘Wir tun nichts Gutes, wobei wir nicht sündigen’ (Kohlbrügge 1903:33). The practical and modern day issues of life are not placed in the experienced way people were used too, but the reality is being shown in the light of the Risen Lord. How do we prevent our framework from being pulled into the wrong direction? A direction in which the human and spiritual is separated. Sanctification means an integrated life.