Biblioterapi kaedah didik hibur memotivasikan kanak-kanak sekolah dalam hospital

Kajian ini bertujuan untuk mengenal pasti keberkesanan bahan sastera yang boleh dijadikan sebagai terapi untuk murid-murid sekolah dalam hospital (SDH). Kajian ini melibatkan sebuah SDH yang terpilih di semenanjung Malaysia. Bahan bacaan sastera yang digunakan dalam kajian ini meliputi lima buah buku cerita karya Khadijah Hashim yang berjudul Cerita Itik dan Buaya, Semut Melancong ke Pulau Pinang, Angsa Berjasa, Ikan Emas Mangsa Banjir dan Sedap Rumput Enak Lagi Lobak. Biblioterapi kaedah didik hibur akan dijalankan menggunakan buku cerita yang berkenaan. Lima orang kanak-kanak terlibat dalam kajian ini berumur antara 5 hingga 6 tahun. Penyelidik juga menggunakan kaedah permerhatian, temu bual, dan kajian kepustakaan. Nama hospital, identiti murid-murid yang terlibat serta guru dan lain-lain yang berkaitan dengannya tidak dinyatakan kerana ia berkaitan dengan etika yang perlu dipatuhi. Begitu juga dengan bahan bukti seperti video atau gambar tidak dapat disertakan dalam artikel ini kerana mematuhi prosedur yang telah ditetapkan. Sehubungan dengan itu bahan bacaan karya sastera yang digunakan secara biblioterapi untuk kanak-kanak sekolah dalam hospital bertujuan memotivasikan mereka supaya terus berminat dalam pelajaran walaupun dalam masa yang sama mereka sedang dirawat. Bersesuaian dengan keadaan mereka yang sedang sakit dalam masa yang sama ingin belajar kaedah didik hibur diaplikasikan supaya kesannya sebagai terapi lebih memuaskan. Kajian mendapati penerapan nilai-nilai positif melalui karya sastera mampu mendorong kanak-kanak SDH untuk membaca dan menghayatinya selain memberi kesan yang baik dari aspek perkembangan bahasa dan komunikasi, kognitif serta personaliti. Selain daripada itu biblioterapi kaedah didik hibur dapat membantu kanak-kanak untuk menerima kenyataan dan meningkatkan pencapaian akademik mereka. Implikasi daripada kajian ini mendapati bahawa penghasilan karya sastera kanak-kanak yang berkualiti dan menarik bukan sahaja dapat memberikan kesan positif malah dapat bertindak sebagai terapi kepada kanak-kanak SDH.