Symbioza u cyjanobakterii

Cyjanobakterie (sinice) są grupą prokariontów o dużym znaczeniu dla środowiska, odpowiedzialną przede wszystkim za główną część globalnego wiązania dwutlenku węgla i azotu. Wchodzą one w interakcje symbiotyczne z organizmami o zróżnicowanym statusie taksonomicznym. Interesujący przykład stanowią także interakcje cyjanobakterii z wirusami (cyjanofagami). Sinice są również istotną siłą napędową w ewolucji swych gospodarzy. Zapewniają im wiązanie azotu atmosferycznego (N2), produkty fotosyntezy, substancje absorbujące promieniowanie UV i toksyny, które chronią gospodarza przed szkodliwymi czynnikami środowiska. Natomiast cyjanobakterie otrzymują od gospodarza środowisko do wzrostu i rozwoju, wolne od drapieżników i ekstremalnych warunków naturalnych. W niniejszej pracy przedstawiono najbardziej znane i najczęściej spotykane relacje symbiotyczne pomiędzy cyjanobakteriami, a organizmami zarówno morskimi, jak i lądowymi. Część interakcji symbiotycznych może być z powodzeniem wykorzystywana m.in. w rolnictwie, poprzez zapewnienie przyswajalności azotu przez rośliny uprawne, a także w otwartych wodach morskich, gdzie dostępność tego pierwiastka wpływa pozytywnie na rozwój lokalnych ekosystemów.