Językowy obraz kobiety wyjątkowej w wybranych baśniach Hansa Christiana Andersena

Pierwsze baśnie Hansa Christiana Andersena były publikowane w 1837 roku, czyli na początku epoki wiktoriańskiej. Wiktoriański stereotyp kobiety opierał się na dwóch ideologiach – Doktrynie Dwóch Sfer oraz Kulcie Prawdziwej Kobiecości. Kobiety oceniano, biorąc pod uwagę cztery główne cnoty − pobożność, czystość, uległość i domatorstwo. Warto podkreślić, że w tym okresie niezwykle istotny okazywał się aspekt religijny, czego dowodem są różnorodne nawiązania do chrześcijaństwa, między innymi w baśniach: "Nic nie była warta", "Żydówka". Na sposób kreacji bohaterów wpływ wywarły także założenia epoki romantyzmu,na przykład nieszczęśliwa miłość, tęsknota i idealizacja kobiety, co ujawnia się w jego utworach. W twórczości Andersena zatem można odnaleźć elementy zarysowanego modelu kobiecości, co najlepiej prezentuje analiza wybranych tekstów.