Inscenizacje dramatów Juliusza Słowackiego w latach 2005–2009 oczami krytyki. Refleksje przed kolejnym rokiem jubileuszowym

Badaczka odnosi się w swoim artykule do kwestii inscenizacji dramatów Juliusza Słowackiego w latach 2005–2009. Interesuje ją przede wszystkim głos krytyki teatralnej. Swoje refleksje nad dorobkiem Słowackiego dedukuje ona również kolejnemu wielkiemu jubileuszowi pisarza, jaki przypadnie w przyszłym roku: 210. rocznicy urodzin oraz 170. rocznicy śmierci wieszcza. Badaczka dowodzi między innymi, iż spektrum artystycznych możliwości teatralizowania dramatów Słowackiego jest imponująco szerokie. To przede wszystkim efekt oczywistego dla współczesnych twórców przekonania, że nie ma żadnego kanonicznego modelu inscenizowania romantycznej klasyki, nie istnieje on nawet jako względny punkt odniesienia, hipotetyczny wzorzec, który można zanegować, przeciw któremu można by się zbuntować. Jej zdaniem, jakkolwiek byśmy dziś nie odpowiedzieli na pytanie: „co teatry polskie wyprawiają ze Słowackim?”, należy się cieszyć, że nadal możemy takie pytanie stawiać i nadal mieć problem z udzieleniem na nie jednoznacznej odpowiedzi.