Romantyczne „bycie w drodze”. O cyklach-podróżach Mickiewicza ("Sonety krymskie"), Norwida ("Vade-mecum") i Baudelaire’a ("Kwiaty zła")

Praca porównuje ze sobą trzy cykle poetyckie: Sonety krymskie Adama Mickiewicza, Vade-mecum Cypriana Norwida i Les Fleurs du mal (pol. Kwiaty zła) Charles’a Baudelaire’a. Szuka powinowactwa duchowego, podobieństwa sytuacyjnego, pokrewieństwa w sposobie reagowania na otaczającą rzeczywistość. Zwraca uwagę, że cykle te wiąże topos wędrówki zawierający interpretację losu ludzkiego, ujawniający jakąś filozofię istnienia, postawę wobec życia, stosunek do wartości, dziedzictwa kulturowego. Praca uwzględnia wskazywaną czasem przez badaczy relację pomiędzy tymi dziełami a Boską komedią Dantego, dochodząc do wniosku, że podobieństwo zachodzi w sferze użytych motywów, zwłaszcza dążenia, przemiany, przewodnictwa, wędrówki. Niepodważalnym punktem stycznym wydaje się jednak przede wszystkim to, że w podmiocie lub bohaterze lirycznym każdego z cykli – czy ma on w sobie coś z autora, czy nie – kryje się najczęściej kondycja poety.