Z problemów form piśmienniczych bibliografii w środowisku cyfrowym

Tezy/cel artykułu – W ostatnich latach wiele elementów tradycyjnie pojmowanej bibliografii zmieniło się wraz z zastosowaniem technik komputerowych. Wpłynęły one również na metodykę klasycznych, niegdyś drukowanych spisów bibliograficznych. Celem artykułu jest analiza obecności oraz cech/funkcji/zastosowań wybranych form piśmienniczych bibliografii w środowisku sieciowym. Metody badań – Na podstawie analizy znanych z teorii bibliografii form piśmienniczych bibliografii wyselekcjonowano opracowania mające postać rejestrów, a więc bibliografie „pełne”, materiały do bibliografii, zestawienia bibliograficzne (tematyczne), bibliografie zalecające, spisy lektur oraz bibliografie załącznikowe. Zastosowano ponadto metodę krytyki źródeł, by ukazać najważniejsze cechy form piśmienniczych bibliografii, oraz metodę porównawczą, by skonfrontować spisy w wersjach analogowych i elektronicznych. Wyniki i wnioski – Formy piśmiennicze bibliografii znalazły swoje miejsce w przestrzeni internetowej, ale przynajmniej część z nich znacznie zmieniła swoją postać. Przykładem są bibliografie „pełne” oraz materiały do bibliografii, które funkcjonują jako bibliograficzne bazy danych o wciąż ewoluujących zakresach i zasięgach, zmieniając swoje oblicze zgodnie z oczekiwaniami użytkowników tych narzędzi. Stają się one coraz częściej już nie tyle bazami bibliograficznymi, co bazami dążącymi do udostępniania pełnych tekstów z wieloma funkcjonalnościami, w tym charakterystycznymi dla bibliografii 2.0. Mniej zmian w wersjach cyfrowych form piśmienniczych bibliografii można zaobserwować w zestawieniach bibliograficznych, bibliografiach zalecających i spisach lektur, o ile nie pełnią funkcji komercyjnych (promocyjnych i handlowych), których obecność w sieci ułatwia jednak odnajdywanie informacji wąskospecjalistycznych i sprofilowanych. Z kolei tworzenie bibliografii załącznikowych stało się łatwiejsze dzięki generatorom i menedżerom bibliografii.