Umiejętności komunikacyjne osoby z uszkodzeniem słuchu a jej perspektywy życiowe

Celem niniejszego artykułu jest opisanie, na podstawie studium przypadku osoby z uszkodzeniem słuchu, czynników, które w historii jej życia decydują o rozwijaniu się szeroko rozumianych umiejętności komunikacyjnych oraz jaką rolę odgrywają one w kształtowaniu perspektyw życiowych  w obszarze edukacji, życia zawodowego i rodzinnego. Aby zrealizować założone cele, w pierwszej części artykułu zaprezentowano opis rozwoju, wychowania i edukacji badanej osoby od urodzenia aż do okresu ukończenia studiów wyższych, ze szczególnym uwzględnieniem aspektu rozwoju mowy i komunikacji. Następnie dokonano charakterystyki wyników badań, przeprowadzonych w czasie studiów wyższych z wykorzystaniem pięciu narzędzi badawczych, służących do oceny i samooceny umiejętności komunikacyjnych, poczucia satysfakcji z komunikacji oraz poczucia identyfikacji ze środowiskiem słyszących lub niesłyszących. Analiza tych danych pozwoliła sformułować wnioski dotyczące roli doświadczeń życiowych i umiejętności komunikacyjnych wbudowaniu własnej tożsamości oraz kreowaniu własnych perspektyw życiowych.