Women and Men in Argentinean Political Tradition (1810–1947)

María Estela Martínez de Perón, znana jako Isabel Perón, została prezydentem Argentyny po śmierci męża w 1974 r. Po raz pierwszy pełniła funkcję wiceprezydenta męża, Juana Domingo Peróna, podczas jego trzeciej kadencji, od 1973 r. W porównaniu z Peronem, najbardziej legendarnym przywódcą Argentyny, rządzącym w latach 1976–1974, Isabel (trzecia żona Perona) nie posiadała widocznych umiejętności przywódczych. Isabel znacznie różniła się od drugiej żony Perona, Evy (Evita) Perón, którą postrzegano jako „świętość” w oczach mieszkańców kraju. Eva była partnerem Perona podczas dochodzenia do władzy przed pierwszą kadencją w latach 1951–1946, towarzyszyła mu podczas kampanii wyborczej, w której został wybrany na drugą kadencję. Peron został obalony z urzędu w 1955 r. W wyniku wojskowego zamachu stanu. Jego druga kadencja rozpoczęła się od próby przedstawienia kandydatury Ewy na wiceprezydenta, zabieg okazał się nieskuteczny, ponieważ dowódcy wojskowi, pierwotni partnerzy Perona, nie poparli kandydatury Evy. Bardzo niewiele kobiet odgrywało kluczową rolę w historii Argentyny. Zmiana nastąpiła jednak podczas pierwszej kadencji Perona, który popar zdobycie praw wyborczych przez kobiety w 1947 r. Chociaż Isabel nie jest uważana za świętą, taką jak Ewa, jej postać może być analizowana jako osoba towarzysząca Peronowi w życiu osobistym i politycznym, a także jako kluczowa postać w historii Argentyny.