Kategoria mitu w narracji Konstantego Michalskiego CM (1879–1947) o dziejach Europy pierwszej połowy XX w.

Obecność kategorii mitu w twórczości ks. Konstantego Michalskiego obecna jest w dwóch wymiarach. Pierwszy ma miejsce w uprawianej przez niego filozofii dziejów i opisie dziejów mitu niemieckiego narodowego socjalizmu. Drugi wymiar to wkład w rozwój teoretycznych podstaw kategorii mitu, w tworzenie jej struktury (wyłonienie podstawowych elementów). Koncepcja ta wyłania się na kanwie krytycznych analiz nazizmu, polemiki z jego twórcami oraz z odniesieniami do wychowania jako obszaru wdrażania w życie społeczne mitu totalitarnej ideologii. Nieodłączną kwestię narracji o micie nazizmu są biograficzne konteksty jej autora. Michalski jako humanista, wychowanek niemieckiej szkoły podstawowej brutalnie germanizującej polskie dzieci, później więzień obozu w Sachsenhausen, zadaje sobie obowiązek śledzenia, analizowania i komentowania zmian kulturowych i ich uwarunkowań: mitów w postaci totalitaryzmów, ale także wielkich, konstruktywnych mitów kultury. Szczególnym przykładem jest mit kultury katolickiej, jako propozycja mitu polskiego, mitu na (prze)trwanie komunizmu.