Prekursorskie inicjatywy i działania księży Sosnowskich

Księża Grzegorz i Flor Sosnowscy byli ludźmi wykształconymi, dobrymi pedagogami, a przede wszystkim wielkimi społecznikami, ich prekursorskie przedsięwzięcia wyprzedzały epokę. Ojciec Grzegorz pierwszą szkółkę dla dzieci chłopskich otworzył w 1850 r., po 1859 r. zakładał kolejne. Staraniem Sosnowskich i według ich projektu w 1887 r. otwarta została w Trześciance cerkiewno-nauczycielska szkoła męska z kursem rzemiosła i rolnictwa. Program z zakresu rolnictwa obejmował botanikę, zoologię, uprawę roślin, hodowlę zwierząt, ogrodnictwo, pszczelarstwo oraz zajęcia praktyczne (praktyki odbywały się na wakacjach). W 1890 r. rozpoczęto budowę dużego, murowanego kompleksu szkolnego w  Stawku, dokąd przeniesiono szkołę. W  latach dziewięćdziesiątych założono tam szkółkę drzewek owocowych, a w 1896 r. doświadczalne poletko, sad i ogród, w których uczniowie odbywali praktyki rolnicze. Nad przebiegiem praktyk czuwał nauczyciel Jan Bażanow (absolwent średniej szkoły rolniczej w Kazaniu) i sadownik Szpakowski. Odsunięcie Flora Sosnowskiego od zarządzania szkołą nie spowodowało jej upadku, aczkolwiek decyzja ta nie przyniosła korzyści dla szkoły. W 1901 r. przy szkole w Stawku założona została sporych rozmiarów, druga szkółka drzew i krzewów owocowych. W lipcu 1903 r. przy szkole cerkiewno-nauczycielskiej w Stawku zorganizowano dla nauczycieli kurs sadowniczo-pszczelarski. Była jedyną, do 1904 r., w guberni grodzieńskiej placówką oświatową prowadzącą zajęcia rolnicze. Ostateczny proces reformowania szkoły zakończono z  początkiem  roku szkolnego 1894/05, kiedy uzyskała status seminarium nauczycielskiego z kursem rolniczym, co było ewenementem. W 1906 r. pożar strawił budynku seminarium cerkiewno-nauczycielskiego w Trześciance-Stawku. Po zamknięciu seminarium cerkiewno-nauczycielskiego w Stawku jesienią 1906 r., tradycje rolnicze przejęła szkoła dwuklasowa.