Oglądanie poezji. Retrospektywa subiektywna

W artykule ukazano zmieniający się paradygmat słowa poetyckiego w dobie późnej nowoczesności. W obecnym momencie kulturowym, w rzeczywistości technocentrycznej słowo nie znaczy już tyle, ile znaczyło we wcześniejszym dziedzictwie humanistycznym, w kolosalnym dorobku myśli ludzkiej. Zmiana, którą tutaj uwyraźniam, zainicjowała poważny proces transfiguracji słowa (nie jego deprecjacji), którego różnoimiennych implikacji doświadcza dzisiejsza kultura. W niniejszym artykule namysł skierowano na ponowoczesną innowację lingwistyczną, której efektem jest poezja cybernetyczna. Uchwycono rozwój nowatorskiego projektu „słowa” cybernetycznego, wobec którego wyszła naprzeciw poezja tradycyjna. W związku z tym wyjaśniono kim jest dzisiaj poeta cybernetyczny i czym jest tworzona przez niego: wideopoezja, cyfrowa poezja konkretna i wizualna, poezja dźwiękowa oraz poezja hipertekstowa. Z osadzonych w tekście namysłów wyłania się nader intrygująca i pociągająca idea prekursorskiego i alternatywnego alfabetu cyfrowego jako kompozytu poezji ultranowoczesnej.