Groza postaci demonicznych Fiodora Dostojewskiego

Artykuł jest próbą syntetycznego ujęcia problemu grozy związanej z demo­nicznością niektórych bohaterów Dostojewskiego. Powieści Dostojewskiego to rozważania nie tylko na tematy filozoficzne, ale także teologiczne – poru­szające tematykę wiary i niewiary w Boga. To również związane z nimi bogate spektrum demonicznego zła, budzącego przerażenie. Na podstawie powieści Bracia Karamazow i Biesy, a także opowiadania Bobok autorka zaprezentuje, jak rosyjski twórca wykorzystywał motywy demoniczne w swojej twórczości. Mamy więc tutaj zmarłych targanych wciąż ludzkimi namiętnościami, „cho­rego na śmierć” Stawrogina, który jest personifikacją czystego zła, demonicz­nego Kiriłłowa, którego poglądy filozoficzne doprowadziły do samobójstwa, oraz Iwana Karamazowa jako Wielkiego Inkwizytora w Braciach Karamazow, którego zmorą jest diabeł. Na ich przykładzie autor Biesów przedstawił świat dążący do zagłady. Pokazał jednostki wyzbyte wyższych wartości moralnych, postaci odczłowieczone – demoniczne. Celem niniejszego artykułu jest poka­zanie ich różnorodności demonicznej wyrażającej zło.