Jan Grzegorzewski w końcowych latach życia: 1916–1922

Jan Grzegorzewski (ok. 1846-1922) był publicystą i badaczem. Studiował slawistykę w Odessie. Od 1870 przebywał we Lwowie, Stambule, Bułgarii, Krakowie, Zakopanem. Prowadził w Sofii Instytut Hyacinteum (1904-1915). Ostatnie lata życia (1916-1922) spędził w Polsce. Badał folklor Spisza i Podhala. Publikował prace popularne i naukowe. Dzięki otrzymaniu subsydium z Kasy im. Mianowskiego, wraz z orientalistami A. Gawrońskim, W. Kotwiczem i J. Rozwadowskim, rozpoczął wydawanie naukowego periodyku „Rocznik Orientalistyczny (t.1, 1914-1918). Był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego (1922). Opublikował dokumenty dotyczące stosunków polsko-tatarskich w XVII-XVIII w. Lata 1920-1922 poświęcił badaniu kultury i języka Karaimów w Haliczu. Dużo zebranych materiałów pozostawił w rękach wykształconych Karaimów halickich. Zachowane we Lwowie i Haliczu papiery po J. Grzegorzewskim zbadał T. Kowalski (1934). Mają one dużą wartość naukową.