Wkład Hadży Seraji Szapszała do turkologii

Celem artykułu jest ocena części wkładu Hadży Seraji Szapszała do badań turkologicznych, a mianowicie artykułu z 1939 o przyrostku -γur(u) ~ -γyr(y) oraz jego udziału w pracach nad Słownikiem karaimsko-rosyjsko-polskim. O ile słownik jest bardzo dobrze znany w środowisku turkologicznym i wykorzystywały go w swych badaniach szerokie rzesze badaczy, wspomniany artykuł pozostaje do dziś niemal zupełnie niezauważony. W artkule tym Szapszał omawia przyrostek słowotwórczy -γur ~ -γyr, znany w turkologii, choć niezbyt częsty, ale wskazuje też na jego zupełnie niezauważoną funkcję gramatyczną. Można zatem twierdzić, że mamy do czynienia z dwoma homofonicznymi przyrostkami, z których jeden wyraża modalność, a ściślej tryb złożyczący (termin mój, nie Szpszała). Jeśli chodzi o słownik, to choć miał on kilka recenzji po ukazaniu się, dotychczasowe omówienia nie oceniały w nim wkładu poszczególnych redaktorów i autorów. Tymczasem zasługi Szapszała dla przygotowania tego słownika są ogromne, gdyż dawna leksyka karaimska w dużej mierze opiera się na jego kartotece, zaś hasła z dialektu krymskiego zostały opracowane głównie przez niego.