T.S. Eliot'ın Kent Şiirlerine Psikocoğrafik Bir Yaklaşım

T.S. Eliot'ın “The Love Song of J. Alfred Prufrock,” “Preludes” ve “Rhapsody on a Windy Night” şiirlerinde kent sürekli değişen, farklı yönleriyle betimlenen bir imgedir. Eliot bu şiirlerinde kentte yürüyen bir şiir kişisi kullanarak farklı açılardan kenti okuyucunun zihninde yeniden oluşturmaktadır. Kullandığı bu kent imgesi Eliot'ın şiirlerinin mekansal yaklaşımlarla incelenebileceğini ve bu sayede kente dair edebi bir harita oluşturulabileceğini göstermektedir. Örneğin Londra gibi kentler ve başka kurgusal kentler parçalı imgelerle birleştirildiğinde kentin edebiyatı geçmişi ve çağdaşı birlikte barındırabilmektedir. Kent içerisinde yürüyerek gördüklerini betimleyen şiir kişisi kullandığında Eliot, bir oturuşta okuyucunun kenti zihninde bütünüyle canlandırmasını sağlayabilmektedir. Bu izlenimi verebilmek için şiir kişisi bir yandan kentin sokaklarında dolaşır, bir yandan şehrin panoramasını uzaktan seyre dalar. Makalede Eliot'ın şiirleri incelendiğinde kenti kent yapanın sadece binalar ve insanlar değil aynı zamanda bellek, edebiyat, ve deneyimlerin kentin kimliğini oluşturmada nasıl bir rol oynadığı tartışılacaktır.