Długookresowa relacja stopy procentowej i tempa wzrostu gospodarczego

W niniejszym artykule autor zajmuje się kwestią dynamicznej nieefektywności, której występowanie było zdaniem T. Piketty’ego kluczowe dla powstania po II wojnie światowej państwa dobrobytu. Dynamiczna efektywność jest analizowana z perspektywy modelu wzrostu z egzo- i endogeniczną stopą procentową. W ramach tej analizy wykazane jest kluczowe znaczenie spełniania bądź nie warunku transwersalności przez decyzje podmiotów co do akumulacji kapitału. Warunek przestaje być spełniany, jeśli podmioty niedostatecznie silnie dyskontują przyszłą konsumpcję. Następnie autor prezentuje możliwe przyczyny niedostatecznego dyskontowania, także pod kątem wyjaśniania historycznych przypadków dynamicznej nieefektywności. Wśród nich jest niezorientowanie się przez podmioty, że tempo wzrostu uległo trwałemu przyspieszeniu, występowanie nawyków konsumpcyjnych oraz oszczędzanie na planowany bądź potencjalny krótkookresowy wzrost konsumpcji ponad długookresowo osiągalny poziom, zwłaszcza przez rządy.