Prokuratura – między prawem i polityką

Przedmiotem artykułu jest analiza roli prokuratury jako instytucji specyficznie umiejscowionej na pograniczu poszczególnych elementów systemu politycznego, szczególniemiędzy władzą wykonawczą i sądowniczą. Z tego względu prokuratura może być traktowanajako instytucja skupiająca się na współuczestnictwie z sądami w sprawowaniu wymiarusprawiedliwości lub instrument władzy wykonawczej w zapewnianiu bezpieczeństwawewnętrznego i realizacji funkcji wewnętrznej państwa.Ze względu na specyfikę obszaru działania prokuratury oczekuje się od niej zarównoskuteczności w ściganiu przestępstw, jak i strzeżenia praworządności, dla której zagrożeniem mogą być działania nie tylko poszczególnych jednostek i grup przestępczych, aletakże naruszające prawo czyny urzędników oraz instytucji państwa. Stąd, także z punktuwidzenia rozliczalności prokuratury, wskazuje się, że powinna być ona w większym zakresieniezależna od władzy wykonawczej poddanej regułom politycznym. Okazuje się jednak,że samo formalne oddzielenie prokuratury od władzy wykonawczej nie musi prowadzićautomatycznie do niezależności prokuratury od czynników politycznych, gdy istniejąnadal inne bezpośrednie (uprawienia premiera i ministra sprawiedliwości względemProkuratora Generalnego) i pośrednie (klientelizm, upolitycznienie i powiązania polityczne prokuratorów z politykami) mechanizmy politycznego uzależnienia prokuratorów