Polsko-emigracyjne i polonijne dziedzictwo piśmiennicze w zbiorach rzymskich i włoskich

Przez wieki Polskę z Włochami, a zwłaszcza z Rzymem, łączyły bardzo ożywione kontakty. Tutaj już w XVI w. powstawały takie ośrodki jak kościół polski, a przy nim – najstarsza biblioteka polska poza granicami kraju, czy hospicjum dla pielgrzymów. Na ten czas datuje się także pierwsze próby stworzenia domu, w którym mogłaby zatrzymywać się młodzież przybywająca na studia. Archiwa włoskie, szczególnie watykańskie, należą do najbogatszych w polonika. Korzystali z nich od dawna badacze z Polski. Celem niniejszej próby przybliżenia polskiego dziedzictwa piśmienniczego jest przede wszystkim prezentacja wysiłków ośrodków polonijnych w zakresie gromadzenia i udostępniania polskich zbiorów bibliotecznych oraz dokumentacji archiwalnej. Omówiono dość bogatą, chociaż mało znaną działalność wydawniczą, bibliograficzną, organizowanie różnych akcji i imprez oraz współpracę z instytucjami włoskimi, a także z licznymi w Rzymie ośrodkami obcych państw.