Rosyjskie piśmiennictwo XIX wieku w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie

Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie powstała w 1817 roku. Jej pierwszym dyrektorem został S. B. Linde, wybitny uczony slawista i leksykograf. Biblioteka mimo bardzo poważnego kryzysu wywołanego represjami politycznymi po upadku powstania listopadowego, kiedy skonfiskowano około 70% zbiorów, działa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. W ciągu swojej historii wielokrotnie zmieniała się jej afiliacja instytucjonalna i w związku z tym oficjalna nazwa, ale zachowana została ciągłość instytucjonalna. Była kolejno: Biblioteką Publiczną, związaną z Królewskim Uniwersytetem Warszawskim (1817–1834), Biblioteką Rządową (1834–1840), Biblioteką Warszawskiego Okręgu Naukowego (1840– 1862), Biblioteką Główną (1862–1871), Biblioteką Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego z rosyjskim językiem wykładowym (1871–1915), następnie Biblioteką Uniwersytecką. Bogate zbiory dziewiętnastowieczne, które nawarstwiały się na przestrzeni dziejów biblioteki, spowodowały, że w roku 1999 wydzielono je i uznano za historyczne zbiory specjalne, przyjmując jako obowiązujące dla nich cezury lata 1801–1918. W tej kategorii zbiorów szczególnie wyróżnia się kolekcja literatury rosyjskiej, która w powszechnej opinii jest specjalnością BUW. W artykule zostały zaprezentowane wstępne wyniki badań, które miały na celu dokładniejsze określenie liczebności tej kolekcji. W sposób przeglądowy przedstawiono także etapy kształtowania się bogatych zbiorów rosyjskich, korygując niektóre rozpowszechnione opinie na ten temat.