Książki pod strzechy. Z badań nad politycznymi uwikłaniami czytelnictwa na wsi polskiej w latach 1949-1956

Na wstępie artykułu Autor stawia pytania: „czym miała być książka i czytelnictwo w modelu komunistycznej polityki kulturalnej w latach 1949-1956” i jakie były bariery realizacji tej polityki na wsi w badanym okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zwracając uwagę, że książka w tym czasie była traktowana przez komunistyczne władze przede wszystkim jako oręż propagandy, Autor na podstawie swoich badań stwierdza, że wiejski odbiorca książki był zniechęcony propagandowym charakterem proponowanych, czy narzucanych mu publikacji, głównie tzw. literatury „produkcyjnej” i przekładów z piśmiennictwa radzieckiego. Wiejscy czytelnicy poszukiwali innej literatury – beletrystyki, książki podróżniczej, romansów, ogólnie książek „takich jak dawniej”, czyli jak można się domyślać literatury podobnej do przedwojennej, tej z przed czasów komunistycznych. W zakończeniu artykułu Autor skonstatował, iż stalinowski projekt funkcjonowania książki i czytelnictwa na wsi zderzył się z realiami codzienności, w skutek czego: “Po raz kolejny miało się okazać, że pod wpływem takiego kontaktu zmieniały się co prawda zachowania społeczne, ale kierunek tych zmian nie zawsze był taki, jaki chcieli rządzący".