Polonica w XVIII-wiecznych bibliografiach książek rzadkich

Tekst stanowi próbę odnalezienia odpowiedzi na pytanie czy i w jakim sposób polska książka była obecna w dość specyficznym rodzaju informatorów o książce, jakimi były XVIII-wieczne bibliografie książek rzadkich. Pojęcie poloników i „książki rzadkiej” rozumiane są w szkicu przede wszystkim jako te kategorie publikacji, które dla czytelnika spisu bibliograficznego mogły jednoznacznie kojarzyć się z Polską. Są to m.in. publikacje polskojęzyczne, polskich autorów, wytłoczone w polskich oficynach. Podjęte przez autorkę badania pokazują, że książkowe pomniki polskiej kultury stanowiły nikłą cząstkę zawartości owych spisów, a wśród nich szczególnie rzadko pojawiały się druki w języku polskim. Ponadto większość opisywanych druków to edycje XVI- i XVII-wieczne, głównie krakowskie, natomiast względem treściowo-tematycznym dominowały publikacje o treściach religijny-dewocyjnych.