Polonika w księgozbiorze Jakuba Henryka Flemminga

Autorka analizuje księgozbiór Jakuba Henryka Flemminga (1667-1728) – zaufanego doradcy saskiego króla Polski Augusta II Mocnego – na podstawie zachowanego w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie rękopisu „Catahalogus Bibliothecae Flemmingae” z początku XVIII w. „Biblioteka Flemmingowska” po śmierci właściciela uległa rozproszeniu – duża jej część znalazła się w Bibliotece Ordynacji Nieświeskiej Radziwiłłów. Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 r. podzieliła los zbiorów Radziwiłłów z Nieświeża, tzn. została wywieziona do Petersburga w Rosji i tam rozproszona między różne książnice. W tej sytuacji podstawą identyfikacji i charakterystyki poloników w kolekcji J.H. Flemminga stał się wspomniany „Catahalogus…” opatrzony herbem i ekslibrisem Radziwiłłów z Nieświeża. Katalog zawiera opisy 2310 książek ujęte w kilkunastu działach rzeczowych. Polonika (dzieła wydane w Polsce, polskich autorów, w języku polskim i o Polsce) zidentyfikowane przez Autorkę w tym katalogu były nieliczne – obejmowały sto kilka książek, głównie o treści historycznej i teologicznej, w tym tylko jedną książkę w języku polskim. Autorka stwierdza zatem, że Flemming nie mógł poznać za pośrednictwem swoich książek w dostatecznym stopniu dorobku polskiej kultury i nauki.