Elementy rękopiśmienne w drukowanej książce staropolskiej

Artykuł poświęcony jest problematyce rękopiśmiennych dodatków występujących w książce drukowanej w okresie staropolskim. Obok sensu stricto zapisków proweniencyjnych, Autorka przeanalizowała różne inne rodzaje (np. podkreślenia, skreślenia, marginalia, manicule) pozostawiane przez czytelnika na kartach drukowanej książki w XVI i XVII w. Jednoczesne występowanie w zapisce rękopiśmiennej cech zewnętrznych właściwych średniowiecznej książce rękopiśmiennej (taka sama lokalizacja zapisek sporządzonych na ogół tradycyjnie starannym pismem), sformułowań zaczerpniętych z literatury starożytnej, jak również treści wyrażające osobowość człowieka nowej epoki, pozwala – zdaniem Autorki – traktować je jako charakterystyczny element kultury staropolskiej.