Na marginesie badań księgoznawczych druków polskich XVIII wieku

Słowo drukowane w XVIII w. osiągnęło dojrzałą formę i pełniło rozliczne funkcje. Wzmożona aktywność wydawnicza sprawiła, że piśmiennictwo drukowane było upowszechniane i gromadzone w ilościach wcześniej niespotykanych. Książki, czasopisma, pisma ulotne, druki urzędowe weszły w skład licznych księgozbiorów, natomiast stopień ich opracowana bibliograficznego, niejednokrotnie pozostawia wiele do życzenia. Zatajenie autora tekstu, adresu wydawniczego czy też pominięcie daty jest w tych drukach nagminne i niekiedy uzasadnione okolicznościami towarzyszącymi. Rozwiązanie tych zagadek stanowić może cel interesujących dociekań naukowych, wyłaniający się w toku opracowania zbiorów. Autor artykułu podaje ustalenia autorstwa lub adresu wydawniczego niektórych druków osiemnastowiecznych, omawiając na wybranych przykładach znacznie szerszy problem warsztatu księgoznawczego oraz możliwości jego wykorzystania do uściśleń bibliograficznych i historyczno-literackich.