Media publiczne w świecie konwergencji – regulacje europejskie a praktyka komunikacyjna

Mediamorfoza, której jesteśmy dzisiaj świadkami, składa się z jednocześnie następujących dwóch fal: przejścia z nadawania analogowego na cyfrowe oraz wejścia do technologii informacyjnych (IT). Dotyczy to operacji gromadzenia i przechowywania, przetwarzania i dystrybucji przekazów. Wszystkie odbywają się w technologii cyfrowej, w warunkach konwergencji klasycznego radia i telewizji, telekomunikacji i IT. Innymi słowy – dzięki połączeniu atrybutów radia i telewizji, telefonu i komputera. Rewolucja technologiczna jest tak głęboka, że mówimy dziś o zmierzchu starych mediów drukowanych i elektronicznych oraz pojawieniu się nowych. Punkt krytyczny w rozwoju nowych mediów sytuuje się w latach 90. XX wieku, ponieważ właśnie wtedy pojawił się internet – medium, a zarazem potężne źródło informacji i nowa płaszczyzna komunikacji społecznej. Dzisiaj jest esencją nowych realiów technologicznych rozwoju mediów. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytania, jak w tych okolicznościach postępują nadawcy publiczni?; jak wykorzystują nowe technologie?; jak na nową sytuację, w jakiej się znajdują, wpływają regulacje europejskie?