Ocalająca moc literatury i sztuki – analiza powieści Jak ziarnka piasku Joanny Jagiełło w świetle biblioterapii i arteterapii

Artykuł jest próbą biblioterapeutycznego odczytania utworu Jak ziarnka piasku Joanny Jagiełlo (2018) w oparciu o założenia teoretyczne zaprezentowane przez Ire­nę Borecką oraz Danutę Gostyńską. Autorka wykorzystuje także pojęcie Pokolenia Nikt ukute przez Grzegorza Leszczyńskiego w odniesieniu do pokolenia schyłku XX wieku. Dowodzi, że lektura omawianej książki może okazać się pomocą dla nastolatka, który doświadczył śmierci bliskiej osoby – powieść pozwala czytelniko­wi utożsamić się z narratorką (i jednocześnie protagonistką) historii i oferuje dro­gi wyjścia z trudnej sytuacji. Autorka zwraca także uwagę na terapeutyczną moc sztuki – opierając analizę na założeniach Eweliny J. Koniecznej o arteterapii – oraz wskazuje na potrzebę oswajania i przełamywania tabu śmierci poprzez literaturę młodzieżową.