Kulturoznawstwo ratownicze, czyli czego kulturoznawstwo Europy Środkowo-Wschodniej może nauczyć się od Ewy Domańskiej

W artykule rozważa się możliwość wzbogacenia kulturoznawstwa Europy Środkowo-Wschodniej ideami Ewy Domańskiej – „historią ratowniczą” oraz „historią egzystencjalną”. Punktem centralnym projektów Domańskiej jest założenie, że tworzona przez badaczy wiedza – także humanistyczna – winna być użyteczna w sensie zwiększania zdolności przeżyciowych. To właśnie założenie czyni koncepcje Domańskiej poniekąd skrojone na miarę badań nad Europą Środkowo-Wschodnią, rejonem o teraźniejszości i przeszłości trudnej, zaś przyszłości – wciąż niepewnej. W drugiej część artykułu skupiono się na praktycznych wyzwaniach mariażu „historii ratowniczej” i badań nad kulturą regionu.