Nie koniec historii: dynamika prawa na przykładzie instytucji zasiedzenia

Autor zabiera głos w dyskusji prawnej ostatnich lat na temat zasiedzenia, wskazując na to, że definiują je trzy zasadnicze kwestie. Pierwsza każe zadać pytanie, czy zasiedzenie ma jeszcze rację bytu w prawie XXI wieku? Druga dotyczy przyszłości i zakresu zasiedzenia w nowej rzeczywistości, a więc w szczególności wobec zmian technologicznych. Trzecia zmusza do zastanowienia, czy na pewno mamy do czynienia z zasiedzeniem jako jedną konstrukcją prawną, czy są to różne instytucje, które jedynie z przyczyn historycznych objęto jedną nazwą.  W artykule omówiono wyrok Europejskiego Trybunały Praw Człowieka w sprawie JA Pye (Oxford) Ltd v. The United Kingdom, poglądy prawników zajmujących się zasiedzeniem w porządkach prawnych common law, prawa kontynentalnego, mixed jurisdiction, jak i krajów azjatyckich. Wskazano na istotne znaczenie zmian technologicznych, w tym technologii opartych o blockchain i Internecie Rzeczy (Internet of Things). Szczegółowo zajęto się tym, w jaki sposób zostały ukształtowane regulacje prawne dotyczące zasiedzenia w stanie Luizjana (USA) i prowincji Quebec (Kanada). Znalazło się wreszcie miejsce i uzasadnienie dla odwołań do rzymskiej tradycji prawnej, jako najlepszegotertium comparationis dla dyskusji nad zasiedzeniem na gruncie wszelkich ważniejszych porządków prawnych świata.