Логоси у вченні св. Максима Ісповідника як епістемологічні принципи стосунку Бога з людиною і світом

Poznanie Boga і mistyczne zjednoczenie z Nim jest ściśle związane z kon­cepcją Bożej transcendencji i imanencji, Jego doskonałej skrytości, niepozna­walności i jednoczesnej otwartości dla naszego uczestnictwa w Nim, łaski i eko­nomicznego wyjścia na zewnątrz – do stworzenia. Ich tajemnicza jedność jest rdzeniem doktryny o logoi u św. Maksyma Wyznawcy. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na funkcjonowanie zasad stworzenia i uczestnictwa stworzenia w Bogu. Są to zasady epistemologiczne, przez które człowiek może kontemplować Boga w stworzeniach, a potem przejść do bezpośredniej kontemplacji і ubóstwiającego uczestnictwa. Szczególną uwagę zwrócono na pogląd, że logoi są działalnością Bożej esencji w kierunku stworzonej odmienności, ad extra. Działalność Boga udziela istnienia, sensu i tożsamości istotom stworzonym, dlatego człowiek nie tylko może w niej uczestniczyć, ale i poznawać przez kontemplację natury.