Spotkanie ze śmiercią jako doświadczenie nie-obecności w świetle "Wyznań" św. Augustyna

Artykuł ten opiera się na tezie, że w życiu doczesnym spotkanie ze śmiercią jest dane w śmierci najbliższych i jako doświadczenie ich nieobecności. Dla św. Augustyna osoby te to przyjaciel, matka oraz syn, których śmierć wspomina on w Wyznaniach. Artykuł został podzielony na trzy części. Pierwsza opisuje więzy międzyludzkie. Nieobecność opiera się na istniejącej wcześniej na wspólnocie wartości oraz na więzach miłości, która sprawia, że jeden dla drugiego jest kimś ważnym, a razem stanowią jedną duszę. Druga część jest opisem przeżyć, jakich doświadcza Augustyn po śmierci bliskich. Jest ona bolesną stratą, nieszczęściem pozostawiającym ranę w duszy i jej rozdarciem. Trzecia część ujmuje śmierć jako doświadczenie nieobecności. Jawi się ona jako pustka, która dotyka duszy. Ukazuje się ona jako nie-obecność, a śmierć jako niszcząca siła. Łagodzi ją wiara, która pozwala doświadczyć nie-obecności jako opuszczenia i tymczasowego rozstania. W perspektywie wiary chrześcijańskiej śmierć jest chwilowym, choć bolesnym rozstaniem, a nie-obecność zawiera w sobie troskę o zbawienie bliskiej osoby oraz nadzieją na ponowne spotkanie.