Miłosierdzie jako oikonomia Kościoła. Na podstawie wybranych tekstów Magisterium Ecclesiae

Upływ niespełna czterdziestu lat od czasu ogłoszenia encykliki Dives in misericordia nie zdezaktualizował ogłoszonych tam tez i postulatów. Przeciwnie, wiele ze wskazanych wówczas przez Jana Pawła II zagrożeń cywilizacyjnych pogłębiło się, a na pierwszy plan wysunęła się postępująca alienacja człowieka i osłabienie więzów międzyludzkiej solidarności. Propozycja papieża, by właściwie rozumiane i uzasadnione miłosierdzie uczynić panaceum na problemy dotykające relacje międzyludzkie, jest nadal aktualna. Szczególna rola przypada tu Kościołowi. Jak stwierdził Jan Paweł II w encyklice Dives in misericordia: „Jezus Chrystus ukazał, że człowiek nie tylko doświadcza i «dostępuje» miłosierdzia Boga samego, ale także jest powołany do tego, ażeby sam «czynił» miłosierdzie drugim: «Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5,7). Kościół znajduje w tych słowach wezwanie do czynu i stara się «czynić miłosierdzie»” (nr 14).