Badania słowianoznawcze w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Trzydzieste urodziny Instytutu Filologii Słowiańskiej (1989–2019)

Niniejszy artykuł stanowi próbę podsumowania funkcjonowania Instytutu Filologii Słowiańskiej KUL przez pryzmat działalności naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej jego pracowników w latach 1989–2019. Od samego początku istnienia jednostki jej trzon dydaktyczny opierał się na trzech filologiach: białoruskiej, rosyjskiej i ukraińskiej, a pracownicy realizowali swoje zainteresowania naukowe związane z przynależnością do funkcjonujących w jednostce Katedr: Katedry Kultury Bizantyńsko-Słowiańskiej, Katedry Kultury Bizantyńsko-Słowiańskiej, Katedry Języków Słowiańskich i Katedry Literatur Słowiańskich. W ciągu tych trzydziestu lat slawistykę KUL ukształtowało wiele wybitnych postaci, które określiły charakter jednostki, wskazując kierunki badawcze kolejnym pokoleniom slawistów. Wśród nich są: prof. Ryszard Łużny, pomysłodawca i założyciel kierunku oraz jego najbliżsi współpracownicy prof. Anna Woźniak i prof. Witold Kołbuk, a także prof. Stefan Kozak, prof. Aleksander Barszczewski, prof. Michał Łesiów i prof. Dmytro Buczko. Sferę działalności naukowo-badawczej przedstawiono w postaci wykazu wybranych publikacji poszczególnych pracowników, co pozwoliło na przedstawienie profilu badawczego jednostki.