Wolność sumienia i religii sprawców szczególnie niebezpiecznych (art. 88a i 88b k.k.w.)

Wolność sumienia i religii należy do katalogu podstawowych praw człowieka. Jednak realizacja związanych z tym uprawnień w przypadku skazanych niebezpiecznych została ograniczona przez konieczność ich wykonywania w warunkach oddziału, w pomieszczeniach o wysokim stopniu zabezpieczenia ochronnego. Również kontakt skazanych niebezpiecznych z innymi osobami (w tym także duchownym) ograniczono w sposób maksymalny. Ustawodawca uznał, że stosowanie ograniczeń w realizacji uprawnień sprawców szczególnie niebezpiecznych jest potrzebne do zapewnienia bezpieczeństwa zakładu karnego. Jednak wprowadzone obostrzenia można także uznać za element nieludzkiego traktowania, zwłaszcza wówczas, gdy ich stosowanie jest niewspółmierne wobec zagrożenia więziennego bezpieczeństwa. Nadużycia mogą występować zwłaszcza wtedy, gdy administracja więzienna sama decyduje o skali istniejącego w więzieniu zagrożenia. Stąd też konieczne są zmiany przepisów Kodeksu karnego wykonawczego, polegające na wprowadzeniu szczegółowych unormowań dotyczących religijnych uprawnień skazanych niebezpiecznych.